หลังจากฟินกับคอนเสิร์ตไปแล้วก็ถึงเวลาเตรียมตัวไปญี่ปุ่นกับเขาสักที =O=
ในที่สุดวันที่เราเดินทางไป APU ก็มาถึง!!
ซึ่งเราก็ตื่นสายเช่นเคย น้านุชกับน้าหมีมาหาช่วงเที่ยง เอาของมาฝาก ทั้งน้ำพริกแห้ง ขนม มะม่วงกวน ทุเรียนทอด บลาๆๆ
จะขนไปหมดมั้ยนั่น OTZ
ด้วยความสามารถในการยัดแบบขั้นเทพของน้าเราทำให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
ไปช็อปกันที่เซนทรัลแจ้งวัฒนะ เสร็จแล้วเราก็กลับมาอาบน้ำเตรียมเดินทางไปสนามบิน แวะไปรับพี่มายด์กับพ่อที่ดอนเมือง
พวกเรามาถึงสนามบินสุวรรณภูมิเวลาหกโมงเย็นนิดๆ ซึ่งมาก่อนเวลานัดนานมาก ฮ่าๆๆๆ เค้านัดตั้งสามทุ่มแน่ะ พวกเราไปกินมือเย็นกันที่ S&P ของเราสั่งข้าวหน้าไก่ S&P มา
ไม่อร่อยเลยให้ตายเถอะ =___=
กินเสร็จก็มานั่งแกร่วกันอยู่ สักพักวิกับแพรก็มาหาพร้อมกับของขวัญ ปริ่มมากกกกก ของวิเป็นกระเป๋าสะพาย ของแพรเป็นผ้าพันคอ ที่จริงสองคนนี้บอกให้แกะตอนมาถึงญี่ปุ่นแล้วแต่กล่องของขวัญใหญ่มากทำให้ขนขึ้นเครื่องลำบากก็เลยแกะซะเลยก่อนขึ้นเครื่อง ซอรี่น้า แต่ชอบของขวัญมากกกกกกกกกกก
ส่วนน้องแทมมาหาตอนใกล้จะเข้าเกทแล้ว พวกเราสองคนดูคลิปคอนเสิร์ตexoกันก่อนไป ตลกมาก ติ่งยันวินาทีสุดท้ายจริงๆ พวกพ่อกับแม่ พี่มายด์และน้านุชน้าหมีกลับกันไปแล้ว น้องแทมจึงเป็นคนส่งเราเข้าเกทไปขึ้นเครื่อง
และแล้วช่วงเวลาที่ท้าทายก็มาถึงนั่นคือ....การที่ต้องทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ทั้งหมด！ตอนนี้เราจำชื่อเพื่อนได้เกือบหมดแล้ว (หรา?) มี EXO-L อยู่ด้วยแหละ คือไอซ์ เป็นเมนน้องแบค ภัทรเมนชาน เม้าท์กันมันส์ฝุดๆ ฮ่าๆๆๆ
เวลาเที่ยงคืนครึ่งก็ถึงเวลาขึ้นเครื่องบิน เราโทรหาแจมแต่แจมไม่ได้รับ แบตก็ใกล้หมดจึงปิดเครื่องไป (ก็ต้องปิดอยู่แล้วป่ะวะ)
บนเครื่องเรานั่งข้างภูมิ (เขียนงี้ป่ะวะ) ภูมิเป็นคนเงียบๆ โลกส่วนตัวค่อนข้างสูง แต่เราคิดว่าถ้าได้คุยในเรื่องที่เขาสนใจเราสามารถคุยกันได้ยาวเลยล่ะ และเป็นคนมีน้ำใจด้วย
นั่งหิวกันสักแปบแอร์ก็เอาแซนวิชกับน้ำมาเสิร์ฟ ก็อร่อยดี หลังจากนั้นเราก็เปิดฟังเพลงเจ๊บริทย์นี่บนเครื่องแล้วก็หลับไป
ตื่นมาอีกทีก็ใกล้ถึงแล้ว แอร์เสิร์ฟอาหารเช้า เป็นเซ็ตออมเลต ไม่ค่อยถูกใจเพราะมันเลี่ยนๆ
และแล้ว เครื่องบินก็แลนดิ้งสู่ท่าอากาศยานฟุกุโอกะ เย้！！
เราไปถึงกันในช่วงเช้า วุ่นวายกับด่านตม.และเอากระเป๋าเดินทางนิดหน่อย ในทริปนี้มีคนซวยเนื่องจากกระเป๋าเดินทางโผล่ไปสวิซนั่นก็คือมิว ก็ลุ้นกันต่อไปว่าจะได้กระเป๋าวันไหน
หลังจากลำเลียงกระเป๋าขึ้นรถขนส่ง (?) กันหมดแล้ว พวกเราทั้งสามสิบชีวิต (มั้ง) ก็พากันไปขึ้นรถบัสเพื่อเดินทางจากจังหวัดฟุกุโอกะเข้าสู่เมืองเบ็บปุต่อ ใช้เวลาประมาณสองชม.ซึ่งระหว่างนั้นข้าพเจ้าก็หลับเป็นตายเลยเช่นกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เมื่อมาถึง รุ่นพี่ก็ให้เอากระเป๋าไปเก็บก่อนจะมานั่งจุ้มปุ๊กในห้องๆ หนึ่งของหอที่สอง เป็นตึกกลาง สักพักก็มีสมาชิก HAO มาต้อนรับ แนะนำตัวกันไปเล็กน้อยก็มาถึงช่วงเวลาที่ระทึกที่สุด นั่นก็คือ....การประกาศเลขห้องตัวเองนั่นเอง!!
อย่างที่รู้กัน (ใครรู้กับแก) ตอนยื่นเอกสารขอ COE จะมีเอกสารของ AP House ให้เลือกว่าจะอยู่ห้องเดี่ยวหรือห้องแชร์ ติ๊กไรก็ติ๊กไปเถอะ สุดท้ายเค้าก็สุ่มให้ บางคนติ๊กห้องเดี่ยวได้ห้องแชร์ บางคนติ๊กห้องแชร์ได้ห้องเดี่ยว....=__=
เราเลือกห้องเดี่ยวไปด้วยเหตุผลประการเดียว...
มันมีห้องส้วม!!
จะอธิบายความแตกต่างระหว่างห้องเดี่ยวกับห้องรวมให้
เริ่มจาก 'ห้องเดี่ยว' ก่อนละกัน
ห้องเดี่ยวมีความหมายตรงตัวคือห้องที่อยู่คนเดียว ปลีกวิเวก....ผิดส์ เอาเป็นว่าเข้าใจใช่มะ?
ข้อดี : ได้อยู่คนเดียว เป็นส่วนตัว มีห้องส้วม
ข้อเสีย : แคบ (แต่ก็ไม่ได้แคบอะไรขนาดนั้นนะ)
คร่าวๆ ประมาณนี้ นี่รูปตอนย้ายมาใหม่ อย่าให้เห็นสภาพตอนนี้นะ ฮ่าๆๆๆ
ส่วน 'ห้องแชร์' เราจะได้แชร์ห้องกับเพื่อนคนญี่ปุ่น
ข้อดี : ได้เพื่อนคนญี่ปุ่น ห้องกว้าง
ข้อเสีย : ไม่มีห้องส้วม ต้องไปใช้ส่วนกลาง
ก็แล้วแต่สไตล์ชอบอ่ะนะ ข้าพเจ้าเองนั้นเลือกห้องเดี่ยวไป
ผลที่ได้คือ...ได้ห้องเดี่ยวจ้า!!! สมใจค่ะ คือลุ้นมาก เค้าบอกว่าคนที่ได้ห้องเดี่ยวจะได้ทิชชู่(ไว้ไปใช้ในห้องส้วม) คนที่ได้ห้องแชร์จะไม่ได้...
ไม่เคยอยากได้ทิชชู่ขนาดนี้มาก่อนในชีวิต....
และข้าพเจ้าก็ได้ทิชชู่มาครอบครอง วะฮะฮ่า!!!
เอิ่ม...จบเรื่องทิชชู่เถอะ
เอาเป็นว่า หลังจากทุกคนได้กุญแจห้องตัวเองมาแล้วนั้น ก็แยกย้ายกลับห้องตัวเองกันไปตามหอตามตึกที่ตัวเองได้ ของเราเป็นตึก L ตอนแรก RA จะพาเดินดูหอคร่าวๆ ก่อน สอนวิธีใช้เครื่องซักผ้า เปิดน้ำอุ่นบลาๆๆ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปห้องตัวเอง ห้องของข้าพเจ้าอยู่ชั้น 5 ตึก L เป็นชั้นหญิงล้วน และก็ค้นพบว่าเพื่อนที่มารอบ Fall ด้วยกันอยู่ชั้นนี้เยอะพอดูเลย
ก็มี เป๋าเป่า ไอซ์ (เมนน้องแบค) นัท มิจิโกะ (ลูกครึ่งไต้หวันผมสีชมพู ปัจจุบันเปลี่ยนเป็นสีคาราเมล) และข้าพเจ้า
เป็นเดอะแกงค์ห้าสาวเลยจ้า
ห้องของเราอยู่ติดกับนัท ช่วงแรกๆ เลยอยู่ด้วยกันบ่อย
สำรวจห้องสักพักก็ต้องไปสำรวจมหาลัยต่อ!!
เหนื่อยขั้นสุด คือน้ำยังไม่อาบ ยังไม่ทำอะไรทั้งนั้น แต่ก็นะ ใครพาไปไหนก็ไปจ้ะ เราจะสู้!
แวะกินมื้อเที่ยงกันที่โรงอาหารของมหาลัย สั่งไก่ชุบแป้งทอดมา อร่อยดี
มื้อแรก หมดไป 361 เยน!
ส่อแววจนแต่วันแรก...
ก่อนจากจะขอฝากบางอย่างให้น้องๆ ที่จะมาในรอบถัดไป ว่าด้วยเรื่องของที่ควรจะขนติดกระเป๋ามาด้วย
1. ปลั๊กพ่วงของไทย เอาแบบที่เสียบรูกลมๆ ได้ด้วยอ่ะ ปลั๊กพ่วงญี่ปุ่นมีแต่รูแบน ใช้กับเต้าเสียบบางอันของเครื่องใช้ไฟฟ้าไทยไม่ได้ อาทิเช่น ที่ชาร์ตโนตบุ๊คของข้าพเจ้าเป็นต้น
2. มาม่า + โลโบ้ อยู่สักพักคุณจะคิดถึงรสชาติของอาหารไทย พกๆ มาหน่อยก็ดี
3. ถ้ารู้ตัวว่าเป็นคนที่ติดรสชาติแบบไทยมาก จงเอาน้ำมันหอย ซีอิ๊วขาว บลาๆๆ มาด้วย รสชาติซอสปรุงรสของที่นี่ไม่เหมือนไทย โดยเฉพาะพริกป่น น้ำมะนาวและน้ำผึ้ง พริกป่นญี่ปุ่นหาความเผ็ดไม่เจอ รสชาติน้ำมะนาวไม่ถูกปาก และน้ำผึ้งที่นี่ไม่อร่อย (คหสต.)
4. Router มนุษย์ติดอินเทอร์เน็ตอย่างเราจะขาดไปได้อย่างไรกัน
5. ยังไม่รู้ ตอนนี้คิดออกแค่นี้ คิดออกเพิ่มจะมาอิดิท
